Jak obliczyć alimenty

Wielu rodziców szuka uniwersalnego sposobu wyznaczenia kwoty alimentów, którą należy wskazać w pozwie. Jak przeprowadzić odpowiednie wyliczenia? Po pierwsze, nie istnieje przeciętna kwota alimentów na dzieci w danym przedziale wiekowym. Po drugie, wysokość alimentów zależy od dwóch podstawowych czynników – potrzeb dziecka i zarobków rodzica, który będzie musiał owe koszty ponieść. Dopiero taka konfiguracja decyduje o wyroku sądu – zazwyczaj wyznacza on alimenty po 100, 500, 1000, 2000 i więcej złotych.

W sieci funkcjonuje mnóstwo kalkulatorów alimentów, w które należy wprowadzić comiesięczne wydatki, a na ich podstawie Excel generuje kilkustronicową tabelkę z wyliczeniami. Lepiej jednak przedłożyć sądowi bardziej ogólne zestawienie oparte na kluczowych kategoriach. Jeśli chodzi o potrzeby dziecka, takimi kategoriami są:
– wyżywienie,
– wydatki szkolne (książki, przybory, świetlica, składki, wycieczki, komputer itd.),
– ubranie (w tym obuwie, kurtki zimowe, mundurek),
– leczenie – wizyty i leki,
– zajęcia dodatkowe (np. lekcje języka obcego czy sportowe treningi),
– dojazdy,
– wyjazdy na wakacje i weekendy,
– kosmetyki, fryzjer,
– rozrywka, kultura,
– prezenty okolicznościowe (dla dziecka i jego kolegów),
– duże wydatki jednorazowe: od nart, przez aparat ortodontyczny i elektronikę, aż po pościel i meble do pokoju,
– część opłat mieszkaniowych (np. przy dwóch osobach w mieszkaniu – ½ opłat).

Jak obliczyć alimenty? Każdy z wydatków jednorazowych należy podać jako koszty miesięczne, np. dzieląc ceny podręczników na 12. Nie trzeba udowadniać przeciętnych kosztów, a jedynie te, które odbiegają od przeciętnej lub mogą być zróżnicowane. Innymi słowy: za wyżywienie płaci się mniej więcej stałe kwoty, ale cena leków na konkretne schorzenie lub opłata czesnego w szkole wymagają już jakiegoś podparcia.

Drugim czynnikiem, który pokazuje nam, jak obliczyć alimenty, są możliwości zarobkowe rodzica (a nie: jego rzeczywiste zarobki). To, że młoda i zdrowa osoba jest bezrobotna, nie znaczy jeszcze, że ma możliwości zarobkowe rzędu 0 zł. Przy wyliczaniu danej kwoty należy uwzględnić również umiejętności, wykształcenie i doświadczenie zawodowe rodzica. Najprostszą opcją jest złożenie zeszłorocznego PITu czy umowy o pracę, ale można też posłużyć się szczegółowym opisem powyższych kategorii, a w miarę możliwości – konkretnymi dowodami na jego poparcie. Czasem pomocne okazuje się także wyszukanie ofert pracy dla osób o analogicznych kwalifikacjach czy dla osób bez żadnego zawodu.

Obowiązek alimentacyjny spoczywa na dwójce rodziców, ale miesięczny koszt utrzymania dziecka nie dzieli się dokładnie na pół. Rodzic, który nie mieszka z dzieckiem, płaci większą część kwoty – jest to równoważone trudem bezpośredniej opieki.

Dodaj komentarz